Wielmożna Pani
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... do czasu słyszeliśmy chrapliwe pokasływania i niektóre słowa.
- Królowo Trypolska, wielmożna pani, najwyższa władzo, dziedziczko...
- Ciszej, ciszej, co się tak rozochocił? - strofowała... - ... imitacja Dolmetschów!
- Może przejrzymy rachunki przed snem, baronie.
- Do usług, wielmożna pani!
- A w stajniach wszystko w porządku?
- Lenin trochę niedomaga. Ale... - ... chwilę bez słowa, po czym ozwał się pasterz:
- Jako to, wielmożna pani, macie to być wy? Weszliście do jaskini lat temu dwadzieścia... - ... Zapach mięty, ruty, wawrzynu i mirtu.
Czegoś tu jednak brak, wielmożna pani Eleno z Ilnyćkich, dobrodziejko łaskawa!
- Pani Eleno! - uśmiecham się znacząco...
- ... wymieciona. Marta zdziwiła się, bo nie było tu drewnianych podłóg.
- Wielmożna pani ze dworu, a fatygowała się do nas, biednych ludzi... Że... - ... No proszę, nie mówiłem? Ledwom przyszedł, już przepędzają! Idę, idę, wielmożna pani, już mnie tu nie ma. Dziękuję za rozmowę, dziękuję za...
- ... że pan Chrystek aż podskoczył na zielonej skrzyni. - Wielmożny panie, wielmożny panie, pozwolę sobie inaczej uważać! Chyba, że tę propagandę nazwie pan...
- ... mi się, że pan Chrystek aż podskoczył na zielonej skrzyni. - Wielmożny panie, wielmożny panie, pozwolę sobie inaczej uważać! Chyba, że tę propagandę...
- ... gałką.
Ugięły się chłopu kolana - - O Jezu! Dyć ja nietutejszy, wielmożny panie! zawołał pokornie.
Lecz twarda ręka nie puszczała karku.
- Do ratusza... - ... Mój majątek też rośnie!
Burmistrz nieco speszony ciągnął dalej:
- Niewątpliwie, wielmożny panie! Jest rzeczą wszystkim znaną, że dobra wasze są najbogatsze w... - ... ratusza! - wrzeszczała groźna figura potrząsając chłopem jak workiem kości.
- Puśćcież, wielmożny panie... nikogom tu - nie ukrzywdził, laboga!
- Drabie! Pana prezydenta obrażasz, i... - ... Jeden splunął do wody.
- A jeśli nawet - burknął - to co? Wielmożny panie szlachcic?
- Koń mi okulał. A trzeba mi do Wrocławia.
Polak... - ... świecił biały kołnierzyk. Błyszczały wyglansowane buty-saperki. Mówił do ojca "wielmożny panie" i powtarzał niektóre zdania, jakby zacinał się. Jedno oko, jak...
- ... nauczyciela Lecz niespodzianie Matus wysunął się z gromady.
- My ta, wielmożny panie, sami prosili Kaźmirka...
żeby nam ono pisanie przysposobił... my sami... - ... małymi, niezmiernej ruchliwości oczkami, z wyrazem łagodnego politowania.
- Ja jestem, wielmożny panie...
- Uhm, to dobrze... bo tu właśnie mam dla asana zlecenie... - ... świerki groźny bas pana Czartkowskiego. - O krzywdzie mówić śmie, szelma!
- Wielmożny panie! - jęknął chłop. - Toć jest od rządu w tabulach przepisane, iż... - ... wyciągnąwszy zmiętą setkę, dał starej. Jurgeluszka nisko się ukłoniła.
- Dziękuję, wielmożny panie.
Tymczasem Matusiak siedział nachmurzony, podparłszy się pięścią. Drewnowski, który nad... - ... łajdaku!... Nauczę ja was moresu, jak Bóg miły!
- Jakże to, wielmożny panie... - odparł pokorny, markotny głos drugi. - Wczoraj cały dzień na pańszczyźnie... - ... z pańszczyzny należnej, wymagane być mogą... Takie jest nasze prawo, wielmożny panie!... Od rządu prawo!
Musiały pana Czartkowskiego do pasji okrutnej rozjątrzyć... - ... patrzy na inszych, roboty tyla. Domy trza stawiać, chałupy. Puśćcie, wielmożny panie, bo czas. Zboże nie młócone, siewy idą, orać trza, broną...
